Η ίδρυση μιας αταξικής, ανιθαγενούς κοινωνίας όπου… τα μέσα παραγωγής είναι συλλογικά ιδιοκτησία και ο πλούτος κατανέμεται δίκαια μεταξύ όλων των πολιτών.Διαβάστε περισσότερα
Ο Μαρξισμός-Λενινισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που εμφανίστηκε ως επισημοποιημένη θεωρία στις αρχές του 20ού αιώνα, συνδυάζοντας στοιχεία της μαρξιστικής κοινωνικοοικονομικής θεωρίας και της λενινιστικής πολιτικής στρατηγικής. Αναπτύχθηκε από το Μπολσεβίκικο Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και πήρε το όνομά του από τις ιδεολογίες του Καρλ Μαρξ και του Βλαντιμίρ Λένιν.
Ο μαρξισμός-λενινισμός βασίζεται στις αρχές του μαρξισμού όπως ερμηνεύτηκαν και τροποποιήθηκαν από τον Λένιν. Οι θεωρίες του Μαρξ επικεντρώθηκαν στους αγώνες μεταξύ των τάξεων, υποστηρίζοντας ότι η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από την αστική τάξη (την καπιταλιστική τάξη) θα οδηγούσε τελικά σε μια εργατική επανάσταση. Ο Λένιν, από την άλλη πλευρά, πίστευε ότι ένα κόμμα πρωτοπορίας επαγγελματιών επαναστατών ήταν απαραίτητο για να οδηγήσει το προλεταριάτο στην ανατροπή της αστικής τάξης και στην εγκαθίδρυση ενός σοσιαλιστικού κράτους.
Η ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού έγινε η επίσημη κρατική ιδεολογία της Σοβιετικής Ένωσης και χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τις πολιτικές και τις ενέργειές της. Υιοθετήθηκε επίσης από πολλά άλλα κομμουνιστικά κράτη και κινήματα σε όλο τον κόσμο κατά τον 20ό αιώνα. Η ιδεολογία δίνει έμφαση στη δικτατορία του προλεταριάτου, στη χρήση ενός κόμματος πρωτοπορίας για την υποκίνηση μιας επανάστασης και στην εγκαθίδρυση ενός σοσιαλιστικού κράτους ως σκαλοπάτι για μια κομμουνιστική κοινωνία.
Ο μαρξισμός-λενινισμός περιλαμβάνει επίσης την πίστη στην αναγκαιότητα μιας παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης, βλέποντας τον ιμπεριαλισμό ως το υψηλότερο στάδιο του καπιταλισμού. Αυτό οδήγησε στην υποστήριξη των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων και στη διάδοση του κομμουνισμού διεθνώς.
Ωστόσο, η ερμηνεία και η εφαρμογή του μαρξισμού-λενινισμού διέφερε πολύ μεταξύ διαφορετικών χωρών και ηγετών. Κάποιοι έχουν δώσει έμφαση στο ρόλο του κόμματος της πρωτοπορίας και της δικτατορίας του προλεταριάτου, ενώ άλλοι έχουν επικεντρωθεί περισσότερο στον οικονομικό σχεδιασμό και την ανάπτυξη μιας σοσιαλιστικής οικονομίας.
Παρά την επιρροή του, ο μαρξισμός-λενινισμός έχει επικριθεί για τις αυταρχικές του τάσεις και την αποτυχία του να δημιουργήσει την αταξική, απάτρι κοινωνία που οραματιζόταν ο Μαρξ. Οι κριτικοί υποστηρίζουν ότι στην πράξη, συχνά οδηγεί σε συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια μιας μικρής ελίτ, παρά σε αληθινή δικτατορία του προλεταριάτου.
Στα τέλη του 20ου αιώνα, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και τη στροφή προς τις οικονομίες της αγοράς σε πολλά πρώην κομμουνιστικά κράτη, η επιρροή του μαρξισμού-λενινισμού έχει μειωθεί. Ωστόσο, παραμένει μια σημαντική επιρροή σε ορισμένες χώρες και εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό ιδεολογικό ρεύμα στα ευρύτερα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κινήματα.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Marxism–Leninism ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.
